ยุคใหม่แห่งวงการหนังสือพิมพ์ในระบอบสมบูรณาญาสิทธิราช

ในสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 6 เป็นยุคที่สถานะทางเศรษฐกิจการเงินของประเทศดีขึ้น มีการตราพระราชบัญญัติประถมศึกษา พ.ศ.2464 บังคับให้เด็กทุกคนที่มีอายุตั้งแต่ 7 ปี บริบูรณ์ ต้องเรียนหนังสือในระบบโรงเรียนถึง 14 ปีบริบูรณ์

          เป็นยุคที่หนังสือพิมพ์เข้าถึงมวลชนมากขึ้น ประชาชนมีความตื่นตัวทางการเมือง อันเนื่องมาจากสงครามโลกครั้งที่1  และการเมืองในประเทศจีนใน(ปี พ.ศ.2467)  ประการสำคัญ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงโปรดปรานงานหนังสือพิมพ์ และทรงมีพระราชอัธยาศัยโปรดการโต้แย้งแสดงความคิดเห็น ด้วยเหตุนี้ จึงมีผู้ประกอบอาชีพหนังสือพิมพ์มากขึ้น ข่าวสารการเมืองเริ่มเป็นที่สนใจของประชาชน มีการวิพากษ์โต้แย้งกันบนหน้าหนังสือพิมพ์ มีการแข่งขันกันดึงดูดใจผู้อ่านด้วยพาดหัวตัวโต มีหนังสือพิมพ์ออกมาอย่างแพร่หลาย ทั้งฉบับภาษาไทย ภาษาอังกฤษ และภาษาจีน

            มีการออกหนังสือข่าวของ “ดุสิตธานี” ทั้งรายวันรายสัปดาห์ คือดุสิตสมัยรายวันและดุสิตสมิธราย 3 เดือน ซึ่งได้รับความนิยมมาก มีทั้งเรื่องตลกขบขัน เบ็ดเตล็ดและกวีนิพนธ์ ลักษณะเด่นคือมีการ์ตูนล้อการเมือง  พระราชนิพนธ์ที่ปรากฏบนหน้าหนังสือพิมพ์ ได้แก่  “โคลนติดล้อ”และ ”ล้อติดโคลน” เป็นการเขียนถึงสังคม ความเป็นอยู่ และการเมืองของไทย แม้ว่าหนังสือพิมพ์สมัยรัชกาลที่ 6 จะมีเสรีภาพ แต่เป็นเสรีภาพภายใต้ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราช และการควบคุมของกฎหมายการพิมพ์ฉบับแรกคือ พระราชบัญญัติว่าด้วยเอกสารและหนังสือพิมพ์ พ.ศ.2465